VII.        Czułość   Takie delikatne uczucie. Łatwo je zdmuchnąć mocnymi deklaracjami, łatwo zagadać, łatwo przeoczyć i uznać za niebyłe. Czułość to są małe gesty – pogłaskanie po ramieniu, wysłanie całusa, ciepły uśmiech. Czułość to bycie objętym małymi łapkami, to oczy dziecka utkwione w mamie. To spojrzenie taty,…...

VI.          Odpowiedzialność – nie obowiązek   No właśnie, mówimy, że dzieci od małego powinny mieć jakieś obowiązki – odkładanie talerzy do zmywarki, sprzątanie w swoim pokoju, ścielenie łóżka czy nakrywanie do stołu. Te obowiązki mają być dopasowane do wieku dziecka i rosnąć wraz z jego rozwojem.…...

V.          Robić – nie myśleć Żyjemy z dnia na dzień. Ktoś mądry powiedział, że człowiek jest istotą wychyloną w przyszłość. Żyje dziś, ale potrzebuje jutra, a opiera się o wczoraj. To, co robimy dziś, ma efekty jutro. Teraz też tak jest, tylko nasza sprawczość siadła. A…...

IV.           Reguły No i znowu. Tydzień temu planowałam tematy tekstów. Ten miał być o potrzebie trwania w stałości i ustanowieniu nowych rytuałów pozwalających dzieciom znaleźć się w zmienionej rzeczywistości. Ale ta nasza rzeczywistość zmienia się stale – ona płynie jak rzeka. Uregulować rzekę, to straszny wysiłek…...

III.           Kontakt W ubiegłym tygodniu zupełnie inaczej myślałam o tym tekście. Wyobrażałam sobie, jak napiszę o porozumiewaniu się z dziećmi, o słuchaniu ich uważnym, o tematach, które poruszamy z dziećmi czy dorosłymi. Teraz po prawie trzech tygodniach samoizolacji z sympatią myślę wyłącznie o kontakcie elektrycznym –…...

II.           Bezpieczeństwo Mój wnuk na widok pudła z warzywami, które pojawiło w mieszkaniu: „Patrzcie! Mamy dużo jedzenia! Nie umarniemy!” W sedno bezpieczeństwa – nie umarniemy. Zabezpieczamy się. Przed głodem, brakiem papieru toaletowego, przed zachorowaniem. Zamykamy się, gromadzimy, sprawdzamy, myjemy. Chcemy mieć pewność, że niczego nie zaniedbaliśmy,…...

I.              Czas Po pierwsze dobrze jest poznać i zaprzyjaźnić się z czasem oraz traktować go z higieną, czyli troską. Nie okiełznywać, ani nie walczyć tylko zaobserwować, zrozumieć i zakolegować się z nim. Popatrzmy ile czasu zajmują nam różne czynności. Popróbujmy różnych sposobów organizacji. Czy robimy śniadania razem, celebrując wspólny czas,…...

To paradoks, bo musimy teraz popracować nad tym jak żyć razem. Całe dnie i tygodnie we własnym gronie (żeby nie powiedzieć „sosie”). W nieograniczonym kontakcie wirtualnym, ale w fizycznej izolacji towarzyskiej. Z jednej strony wielki świat w chaosie zagrożeń, wideokonferencje i czaty, z drugiej – nasze cztery ściany, stale te…...