Rodzice są pierwszymi osobami w początkowych latach życia dziecka. Mały człowiek buduje także relacje z innymi dziećmi i dorosłymi, a niektórzy z tych dorosłych nawiązują z nim kontakt z powodów zawodowych. Poznaj zasady owocnej współpracy między dorosłymi, którzy są najbliżsi dzieciom w ich życiu codziennym.

  1. Określ, co oznacza dla Ciebie współpraca i partnerstwo, i do czego zmierzasz.
  2. Sprawdź, czy twoje interesy jako pedagoga, interesy rodziców i instytucji są zbieżne.
  3. Poznaj dokładnie zadania swojej instytucji, abyś mogła opracować realistyczne ramy współpracy.
  4. Pamiętaj o istniejącej barierze pomiędzy instytucją a klientem; licz się z wcześniejszymi doświadczeniami rodziców, które stanowią dla nich powód do ostrożności, a nawet pewnych obaw.
  5. Licz się z tym, że rodzice zapoznali się z wieloma poradnikami i zawartymi w nich życzliwymi radami.
  6. Załóż, że prawie wszystkie dzieci, prawie wszyscy rodzice i prawie wszystkie nauczycielki żyją w całkiem normalnych warunkach – w każdym razie odpowiadających temu, co w ramach różnorodności jest społecznie dopuszczalne, cokolwiek by to w rzeczywistości życia codziennego oznaczało.
  7. Uwzględnij fakt, że fachowość pedagogów jest konfrontowana z wiedzą rodziców i ich znajomością dziecka.
  8. Nauczycielki muszą prezentować i uzasadniać swoją pracę – rodzice nie muszą tłumaczyć się ze swoich działań.
  9. Gdy coś się nie udaje, wtedy załóż, że ustalenia są niejasne i/lub istnieją jakieś powody zachowania rodziców, które należy potraktować poważnie – oni nie chcą cię rozczarować ani obrażać.
  10. Rozmawiaj o kompetencjach i istniejących zasobach, a nie o niedoskonałościach.
  11. Aby partnerstwo było rzeczywiste i zabezpieczone, wszystkie strony muszą mieć te same prawa.
  12. Jeżeli rodzice z tobą nie współpracują, poszukaj najpierw przyczyn w sposobie funkcjonowania instytucji.


Wszystkich dorosłych odpowiedzialnych za wspieranie wczesnego rozwoju dziecka zachęcamy do szczegółowej lektury opracowania opracowania Rogera Protta i Annette Hautumm pod tym samym tytułem:

 

 

 

 

 

 

 

Stanowi on także z rozdziałów publikacji „Nigdy nie jest za wcześnie”
wydanej przez Fundację Rozwoju Dzieci im. J. A. Komeńskiego w 2004 r.